همسویی آموزه‏ های متون مقدس

 مطالعه روابط ادیان بر مبناى سه خاستگاه مشترک ادیان با تأکید بر آیات قرآن است. دین، وحدت آفرینى تردیدناپذیر دارد. پلورالیستها مى‌گویند: وقتى ادیان متعدد در کار باشند وحدت آفرینى به تخاصم مى‌انجامد. این انتقاد در مسیحیت دست کشیدن از مطلق‌نگرى را در پى آورد و زمینه طرح گفت‌وگوى متدینان و باور به کثرت‌گرایى یا وجود گوهر دین را فراهم ساخت. تدوام تنش‌ها بین پیروان ادیان پس از به کارگیرى راهکارهاى یاد شده، بیانگر این است که عوامل بیرون دینى درگیرى‌ها را مى‌آفریند. قرآن با نگاه به متون اصل ادیان دین‌گریزى را منشأ خصومتها مى‌داند. قرآن خدا، سرشت انسان و نیاز جامعه را سه خاستگاه مشترک ادیان مى‌داند. باور به خدا همه را در موقعیت برابر قرار مى‌دهد. هدایت‌هاى ادیان با سرشت بشر همخوانى دارد. اقتضاى زندگى اجتماعى عدالت است که همه ادیان بدان توصیه کرده‌اند. قرآن در عین حال تعدد ادیان را مى‌پذیرد و ریشه تعدد را در فروع و مناسک مى‌داند که به تبعیت از شرایط، تغییرپذیر است و سیر تکاملى دارد عمل به مشترکات هر دین ابراهیمى به دور از پیرایه‌ها مى‌تواند میسر رستگارى را هموار سازد.